پروانه ها ...

....

نگاه کن ؛ چگونه بال میزند پروانه ی نگاهت برابر چشمانم.

و من ؛ و من چه بی صدا شکسته ام.

صدایی سرد ؛ صدایی درد .

و چه پشیمان میشوی از درد ها و رنج ها.

که خود فقط مقصری ز درد ؛ ز مرگ.

و چه زود و بی صدا بمردند پا کی ها.

نگاه کن بر آسمان ؛ ببین چه زیبا نقش بسته محبتش در آن.

صدا کن ؛ که میشنود صدایت را.

درد هایت و رنج هایت را.

صدا کن تا اجابت کند دعایت را.